بنام خدایی که دوستان خوبی سر راهم میزاره

سلام ، سلامی به گرمی ظهر تابستون  آبادان و اهواز

فکر کنم سلامم خیلی گرم باید باشه دوستان

البته جنوبی های خوب این گرما رو بیشتر حس میکنن.

این شعری که نوشتم نشونه ی فقر نیست یا نشونه ی بدبختی  یه خانواده نیست اشتباه نکن

با نگاه  عمیق تری اگه ببینی متوجه منظورم حتما میشی  رفیق.

یاد دارم در غروبی سرد سرد

می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد

داد میزد: کهنه قالی می خرم

دسته دوم، جنس عالی می خرم

کاسه و ظرف سفالی می خرم

اشک درچشمان بابا حلقه بست

عاقبت آهی کشید  ،  بغضش شکست

اول ماه است و نان در خانه نیست

ای خدا  شکرت ، ولی  این  زندگیست

بوی  نان  تازه هوشش  برده بود

اتفا قا    مادرم   هم    روزه   بود

خواهرکم  بی روسری  بیرون  دوید

گفت: آقا سفره خالی  می خرید!!! 

بعضی وقتا که این شعر و میخونم  با خودم میگم  ای کاش جای اون دوره گرد بودم و اون پولی که برای خرید کهنه قالی و کاسه ی سفالی داشتم میدادم به اون دختر بچه . البته   من   هر چی فکر کردم نتونستم جای اون پدری باشم که در اون وضعیت بود!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!